Ονοματεπώνυμο: Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα
Ημ. γέννησης: 4 Φεβρουαρίου 1972
'Υψος: 1,90μ.
Βάρος: 84κ.
Θέση: Επιθετικός
Διεθνής: 20
Γκολ: 6
--------------------------------------------------------------------------------

Η Μητέρα Φύση στάθηκε αρκετά γενναιόδωρη με τον Ζιοβάνι. Τον προίκισε με τέτοιο ταλέντο, που του αρκούσε για να αντιμετωπίσει τις κακουχίες της ζωής. Είτε αυτές εμφανίστηκαν στα παιδικά χρόνια λόγω φτώχιας, είτε αργότερα, στις πρώτες του ομάδες, όταν άργησε μέχρι να βρει τον ποδοσφαιρικό του παράδεισο. Συγκεκριμένα, έπρεπε να φτάσει το 1995 για να ξεχωρίσει σε εγχώριο επίπεδο, όταν από την Ρέμο, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Παραένσε, μεταπήδησε στη Σάντος.

Αυτό ήταν. Η αρχή είχε γίνει και η πορεία του Ζιοβάνι έμελλε να είναι μόνο ανοδική. Ο Πελέ τον έχρισε διάδοχό του στην ομάδα (φυσικά, δεν ήταν ο πρώτος διάδοχος) και ο νεαρός "Ζιο" βλέπει το μέλλον να στρώνεται μπροστά του με ροδοπέταλα. Οι πρώτες κλήσεις στην Εθνική Ανδρών ήταν γεγονός και το ντεμπούτο του το έκανε στις 17 Μαΐου του 1995 κόντρα στο Ισραήλ.

Στη Σάντος κάθισε δύο χρόνια, αμφότερα ως βασικός. Το 1995 αγωνίστηκε σε 18 παιχνίδια και σημείωσε 8 γκολ, αλλά η πλέον πετυχημένη του χρονιά στα πάτρια εδάφη ήταν η επόμενη, όταν σε 19 ματς που αγωνίστηκε πέτυχε 25 τέρματα, με αποτέλεσμα να κατακτήσει τη "Χρυσή Μπάλα" της Βραζιλίας.

Καταλανική κορυφή

Οι σκάουτερς της Μπαρτσελόνα δεν ήθελαν πολύ για να τον ανακαλύψουν. Το καλοκαίρι του 1996, ο Ζιοβάνι πραγματοποιεί το υπερατλαντικό ταξίδι και γίνεται κάτοικος "Καμπ Νόου". Αμέσως γίνεται αποδεκτός με περίσσιο ενθουσιασμό από τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι έβλεπαν να δημιουργείται ένα δίδυμο που θα άφηνε εποχή. Ο Ρονάλντο, στη μοναδική του σεζόν στην Μπαρτσελόνα, συνάντησε τον Ζιοβάνι και οι δύο τους οδήγησαν τους "μπλαουγκράνα" στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας, του Κυπέλλου Κυπελλούχων, του ισπανικού και του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ.

Την επόμενη χρονιά το "φαινόμενο" φεύγει για την Ιντερ, αλλά ο Ζιοβάνι δεν μένει "μετέωρος". Ο Ριβάλντο αποκτιέται από την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και από αυτό το σημείο χτίζεται μία φιλία, η οποία θα αντέξει στο χρόνο. Οι δυο τους οδηγούν την Μπαρτσελόνα στο πρώτο πρωτάθλημα της μετά-Κρόιφ εποχής (για την ακρίβεια νταμπλ) και ο ίδιος γίνεται αγαπημένος της εξέδρας λόγω της... έφεσης να σκοράρει στα "el clasico" κατά της Ρεάλ Μαδρίτης. Το ίδιο καλοκαίρι βρέθηκε στα γήπεδα της Γαλλίας για το Μουντιάλ του 1998, αλλά αγωνίστηκε μόνο στο παιχνίδι με αντίπαλο τη Σκωτία ως αλλαγή.

Η πορεία του στην Μπαρτσελόνα παίρνει την κατιούσα τη νέα σεζόν. Ο Λουίς φαν Χάαλ, ο τεχνικός των Καταλανών, έρχεται σε ρήξη με τον Ζιοβάνι και τον κρατά στον πάγκο στα περισσότερα παιχνίδια. Η Μπαρτσελόνα κατακτά το πρωτάθλημα, αλλά το καλοκαίρι, ο "Ζιο" αποτελεί παρελθόν για τον σύλλογο.

Ο ερχομός του στην Ελλάδα

Οι "μνηστήρες" για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του πολλοί. Μεταξύ αυτών, ο ΟΣΦΠ. Κάπως ξαφνικά, ο Ζιοβάνι ανακοινώνεται από την πειραιώτικη ΠΑΕ, η οποία ζούσε σε... ρυθμούς Ζάχοβιτς εκείνη την εποχή. Δεν χρειάζεται να περάσει πολύς καιρός για να καταλάβουν όλοι ότι η μεγάλη μεταγραφή ήταν του Βραζιλιάνου και όχι του Σλοβένου. Το 3-3 κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης για το Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ίσως η καλύτερη απόδειξη, με τον Ζιοβάνι να σημειώνει δύο γκολ.

Με το πέρασμα των μηνών συγκαταλέχθηκε στους μεγαλύτερους ξένους ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνιστεί στη χώρα μας. Στο πρώτο του διάστημα στην Ελλάδα πέτυχε έξι γκολ σε εννέα αγώνες, αλλά ο Λάζαρος Σέμος του Ηρακλή, του έβαλε "στοπ" για ένα εξάμηνο, με ένα άγριο τάκλιν στον αγώνα του "Καυταντζογλείου". Η αποθεραπεία του δεν τον εμπόδισε να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα στο τέλος της σεζόν, αν και στη φιέστα με την Παναχαϊκή έδειξε και το άσχημο πρόσωπό του, αντικρίζοντας κόκκινη κάρτα για αντιαθλητική ενέργεια στη φιέστα τίτλου.

Η συνέχεια, σχεδόν ονειρική, με δύο πρωταθλήματα ακόμα και αρκετά γκολ. Ο Βραζιλιάνος "μάγος" καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των φιλάθλων του ΟΣΦΠ για την απαράμιλλη τεχνική του, την οποία επιδείκνυε με την πρώτη ευκαιρία χρησιμοποιώντας με χαρακτηριστική άνεση και τα δυο του πόδια.
 

Βέβαια, η αδυναμία του ΟΣΦΠ να κάνει πορεία στην Ευρώπη, στιγμάτιζε ακόμα και τους πιο πετυχημένους και κατά συνέπεια και τον Ζιοβάνι. Το 2002, το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο του Βραζιλιάνου τελείωνει, αλλά η λαϊκή απαίτηση που κοινοποιήθηκε δια του περίφημου πλέον συνθήματος, "Ζιοβάνι, Ζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι", έπεισε τον πρόεδρο της ομάδας, Σωκράτη Κόκκαλη, να κρατήσει τον ποδοσφαιριστή στην ομάδα. 'Οχι ότι ο ηγέτης του ΟΣΦΠ δεν το ήθελε, μιας και αποτελούσε θαυμαστής του τεχνίτη ποδοσφαιριστή.

Το 2003 συνοδεύεται από ακόμα ένα πρωτάθλημα, ίσως το πιο δύσκολο στην καριέρα του, αφού κατακτήθηκε ύστερα από το περίφημο παιχνίδι της Ριζούπολης, όπου ο ΟΣΦΠ ήταν με την "πλάτη στον τοίχο", αλλά κατάφερε να πάρει μία κρίσιμη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό με 3-0. Η επόμενη σεζόν δεν ήταν η καλύτερη δυνατή για την ομάδα του, αφού ο ΟΣΦΠ κατετάγη δεύτερος στο πρωτάθλημα (πρωταθλητής ο Παναθηναϊκός), ενώ έχασε και στον τελικό κυπέλλου από τους "πράσινους". Παραδόξως, ήταν (βάσει αριθμών) η καλύτερη χρονιά του Ζιοβάνι, ο οποίος σε 28 αγώνες πέτυχε 21 γκολ και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Α' Εθνικής.

Το καλοκαίρι του 2005, ο Σωκράτης Κόκκαλης, ικανοποίησε και πάλι την επιθυμία των φίλων του ΟΣΦΠ, η οποία εκφράστηκε και πάλι με σύνθημα. Ο Ριβάλντο ήρθε στον ΟΣΦΠ και το λάτιν δίδυμο της Μπαρτσελόνα του 1997-1999 έσμιξε και πάλι. Ριβάλντο και Ζιοβάνι αγωνίζονταν και πάλι μαζί, για τα χρώματα μιας πρωταθλήτριας ομάδας, αυτή τη φορά του ΟΣΦΠ κατακτώντας τον τίτλο και λίγο αργότερα το κύπελλο, αλλά αυτές ήταν και οι διακρίσεις του "κύκνειου άσματος" του Ζιοβάνι στον Πειραιά.

Το συμβόλαιο του Βραζιλιάνου ολοκληρώθηκε και αυτή τη φορά, το γνωστό σύνθημα δεν ακούστηκε. Στην ομάδα υπήρχε ο Ριβάλντο για τη θέση του αστεριού και ο "Ζιο" αποχώρησε ως φίλος. 'Οχι με όλους βέβαια, αφού οι κόντρες του με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (και στις δύο θητείες του) άφησαν εποχή.

Το άδοξο φινάλε

Το καλοκαίρι του 2005, κι ενώ είχε προηγηθεί τεράστια μεταγραφολογία, ο Ζιοβάνι πηγαίνει στην ομάδα που δοξάστηκε στην πατρίδα του τη Σάντος. Η επιλογή του αποδείχθηκε ατυχής, αφού μπορεί να απόλαυσε υποδοχή ήρωα, ωστόσο βρήκε τη Σάντος στην παρακμή της μετά το πρωτάθλημα του 2004. Το πλήθος που τον λάτρευε ήρθε σχεδόν αμέσως απέναντί του και ο Ζιοβάνι κατακρίθηκε για την περιορισμένη κινητικότητά του στα παιχνίδια της ομάδας, κάτι που τον ακολουθούσε στα τελευταία χρόνια στον ΟΣΦΠ.

Το τέλος της σεζόν βρήκε τη Σάντος χαμηλά στη βαθμολογία και τον Ζιοβάνι μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Ο Βαντερλέι Λουξεμπούργο αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία του βραζιλιάνικου συλλόγου και πρώτο του μέλημα ήταν να "ξεσκαρτάρει" το ρόστερ. Ο "Ζιο" πέφτει "θύμα" αυτής της κίνησης και βρίσκει καταφύγιο τη νέα σεζόν στην Αλ Χιλάλ της Σαουδικής Αραβίας. Τερματίζει δεύτερος στο εγχώριο πρωτάθλημα και αποχωρεί. 'Οπως όλα δείχνουν, ο Εθνικός θα είναι ο τελευταίος σταθμός στην αξιοζήλευτη καριέρα του.