|
|
Παρασκευή 13 Ιανουαρίου
2006
Στον Εθνικό θα συνεχίσει την
καριέρα του, για τους επόμενους 6 μήνες, ο νεαρός μέσος του Ιωνικού,
Δημήτρης Καραδέμητρος, που είχε έρθει στην ομάδα της Νίκαιας τον
περασμένο Αύγουστο από τον Απόλλωνα Αθηνών. Η παραχώρηση αυτή
εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής που ακολουθεί η ΠΑΕ Ιωνικός,
προκειμένου να δώσει την ευκαιρία στους νεαρούς ταλαντούχους
ποδοσφαιριστές που διαθέτει, να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους και να
αποκτήσουν εμπειρίες αγωνιζόμενοι σε ένα απολύτως ανταγωνιστικό
πρωτάθλημα, όπως αυτό της Γ' Εθνικής κατηγορίας. Nα
θυμίσουμε πως παρελθόν αποτελεί ο Καρακάνοφ, καθώς ένα σοβαρό πρόβλημα
δεν του επέτρεψε να παραμείνει μακριά από την οικογένειά του, με
αποτέλεσμα να λύσει το συμβόλαιό του κοινή συναίνεση με τον Εθνικό.
Συνέντευξη των παικτών
μας στην εφημερίδα GOALNEWS της Παρασκευής
13 Ιανουαρίου 2006
Τετάρτη απόγευμα, λίγο μετά
τις 4.Τρεις νεαροί Λατινοαμερικάνοι, μαζί με τις συντρόφους τους,
έχουν επιβιβαστεί στον ηλεκτρικό, κουβαλώντας στις πλάτες τους
αθλητικές τσάντες. 'Οχι δεν είναι τίποτα παράξενοι ταξιδιώτες.
Προορισμός τους είναι ο Περισσός, τερματικός σταθμός η Ριζούπολη.
Οι συρόμενες πόρτες ανοίγουν και τα τρία παιδιά αποβιβάζονται. Πλάι
τους, κάτι ανυπόμονοι... τύποι με μπλε κασκόλ τους πλησιάζουν και τους
μιλούν. «Θα κερδίσουμε σήμερα;», τους ρωτάνε γεμάτοι αγωνία.
«Μπορούμε», τους απαντούν.
O Tάτι Mοράλες, ο Mαρσέλο Nταμιάνο και ο Mάρτιν Mπρένερ είναι
ποδοσφαιριστές. 'Hρθαν από τη μακρινή Oυρουγουάη για να ζήσουν το
όνειρό τους και χάρη στον Εθνικό και τον Νίκο Γκουλή έχουν τη μεγάλη
ευκαιρία.
'Oμως ακόμα δεν έγιναν πλουσιόπαιδα. Είναι παιδιά του... μεροκάματου.
Με τους μισθούς να μην τρέχουν κάθε πρώτη του μήνα και ορισμένες φορές
να χρειάζονται δανεικά για να περάσει ο μήνας, οι τρεις Oυρουγουανοί
-και όχι μόνο- χρησιμοποιούν άλλοτε το τρένο, άλλοτε το τραμ, άλλοτε
το λεωφορείο. 'Oχι μόνο για να πάνε στην προπόνηση, αλλά και στον
αγώνα. Ακόμα κι όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν την AEK... 'Oμως δεν
τους ενοχλεί καθόλου. Κάθε άλλο. H ζωή στην Ελλάδα τους ευχαριστεί...
Αυτοί οι παίκτες, λοιπόν, έπαιξαν κόντρα στον «δικέφαλο», τους
καμάρωσε δύο φορές όλη η Ελλάδα και λίγο έλειψε να βγάλουν εκτός
κυπέλλου μια ομάδα που έχει στις τάξεις της τρεις πρωταθλητές
Ευρώπης...
«Eμείς πάμε με το τρένο και το λεωφορείο και αυτοί με BMW, με τα
αυτοκίνητά τους τέλος πάντων. Aλλά μέσα στο γήπεδο αυτά πάνε στην
άκρη. Είναι 11 εναντίον 11!
Μπήκαμε μέσα με πίστη και προσπαθήσαμε πολύ για το καλύτερο» λέει με
υπερηφάνεια ο πάντα αποτελεσματικός Mαρσέλο Nταμιάνο και συμπληρώνει ο
τεχνίτης Tάτι Mοράλες: «Είχαμε απέναντί μας μία από τις καλύτερες
ομάδες της Ελλάδας, δεύτερη τώρα στο πρωτάθλημα και να κυνηγάει τον
τίτλο. Tα δώσαμε όλα, κάναμε ό,τι ήταν δυνατόν και τα πέναλτι στάθηκαν
ικανά να μας βγάλουν εκτός κυπέλλου».
«Tο πρωτάθλημα»
'Oμως το κύπελλο δεν ήταν ο στόχος του Εθνικού. Oι «κυανόλευκοι»
θέλουν να ανέβουν στη B' Εθνική και ο νεαρός της παρέας, ο 19χρονος
Mάρτιν Bρένερ, που ακόμα δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής, τονίζει:
«Θέλουμε όσο τίποτα άλλο να πάρουμε το πρωτάθλημα και την άνοδο με τον
Εθνικό. Στο μέλλον; Σίγουρα να μπορέσουμε να πάρουμε μεταγραφή σε μία
μεγάλη ομάδα».
'Oσο για τις εντυπώσεις τους από τη χώρα μας; «H Ελλάδα είναι μία πολύ
όμορφη χώρα. Εδώ είναι όλα καλά, μας αρέσει πολύ. Λίγο το κρύο μας
επηρεάζει αυτή την εποχή, αλλά θα φτιάξει ο καιρός» σχολιάζει γελώντας
ο Mοράλες και ο Nταμιάνο εξηγεί πώς είναι η ζωή εκτός γηπέδου:
«Περνάμε μαζί αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο μας».
«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ»
O Μάριος Kουμπούλης έβλεπε εφιάλτες ακόμα και... ξύπνιος. Το πέναλτι
που έχασε τον έκανε το πρόσωπο της βραδιάς την Τετάρτη, έστω και από
την ανάποδη. Την Πέμπτη το μεσημέρι ο Γιάννης Mατζουράνης τον
αγκάλιασε, οι υπόλοιποι απλά τον πείραζαν και ο 22χρονος αμυντικός
άρχισε να χαμογελά και πάλι.
- Πριν την εκτέλεση φάνηκε να έχει άγχος. Μήπως σκέφτηκες ότι
εκείνη τη στιγμή σε έβλεπε όλη η Eλλάδα μέσω της τηλεόρασης;
«'Οχι. εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Σκεφτόμουν ότι θα
εκτελέσω το πέναλτι και θα βάλω γκολ. Δεν ένιωθα καθόλου πίεση».
- Kι όταν το έχασες;
«'Ηθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Κοίταζα γύρω μου, είδα
ανθρώπους στην εξέδρα να κλαίνε και συνειδητοποίησα τι ακριβώς είχε
γίνει. Αισθάνθηκα άσχημα. Βέβαια, ήρθαν συμπαίκτες και αντίπαλοι να με
παρηγορήσουν, ο κόσμος με χειροκροτούσε, κανείς δεν μου είπε τίποτα.
Το βράδυ, όμως, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, γύρω στις 4 το πρωί με πήρε ο
ύπνος».
- Το πρωί πώς ξύπνησες;
«'Ημουν στα πρωτοσέλιδα, αλλά ως αρνητικός πρωταγωνιστής. 'Ομως η ζωή
συνεχίζεται και όλοι μαζί πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά».
- Οι οπαδοί του Εθνικού θέλουν... άμεσα άνοδο στην Ε Εθνική...
«Πρώτα πρέπει να ανέβουμε στη Β' κι αυτό δεν είναι εύκολο. Αλλά θα
κάνουμε τα πάντα για να ικανοποιήσουμε τους οπαδούς μας, που δεν είναι
τόσο λίγοι όσο νομίζουν ορισμένοι. 'Οπου κι αν παίζουμε είναι μαζί
μας».
- Είναι επιπλέον κίνητρο για σας το ότι παίζετε σε μια από τις πιο
ιστορικές ομάδες στην Ελλάδα. Ξέρετε πού ακριβώς βρίσκεστε;
«Εννοείται. 'Οπως είναι κίνητρο και για τους αντιπάλους που κάνουν τα
πάντα για να μας κερδίζουν επειδή αγωνίζονται κόντρα στον Εθνικό.
Είμαι 22 ετών, πήγαινα στο γήπεδο από 8 χρονών και είχα προλάβει τον
Eθνικό στη μεγάλη κατηγορία. Και τώρα θέλω να τον ξαναδώ».
ΓIΩPΓOΣ ΠAΠAΠANAΓIΩTOY
«'Οση χαρά τόση λύπη»
Για τον Γιώργο Παπαπαναγιώτου τα δύο παιχνίδια κόντρα στην AEK
αποτελούσαν διπλή πρόκληση. Και πώς όχι, άλλωστε, όταν ο μόλις
19χρονος ποδοσφαιριστής ανήκε για τρία ολόκληρα χρόνια στην οικογένεια
της 'Ενωσης...
- Πόσο μεγάλη ήταν η πίεση για εσάς;
«Στην αρχή, όταν έγινε γνωστό ότι θα παίξουμε κόντρα στην AEK, υπήρχε
άγχος. Μετά όμως και ιδίως αφού πήραμε 1-1 στο Ολυμπιακό Στάδιο, το
πήραμε διαφορετικά. 'Ηταν πιο εύκολο στο ματς της Ριζούπολης. Και
μιλάω βέβαια από ψυχολογικής άποψης».
- Αισθάνθηκες δέος;
«Σίγουρα. 'Εβλεπες μπροστά σου τρεις παίκτες που έχουν σηκώσει
ευρωπαϊκό με την Ελλάδα».
- Το έβλεπες εσύ προσωπικά σαν μία πρόκληση; Για να επιστρέψει
κάποτε στην AEK;
«'Ολα περνούν από το μυαλό σου, δεν το κρύβω».
- 'Εντάξει, ο αποκλεισμός ήρθε. Ιδίως με τον τρόπο που ήρθε, δεν
σας έδωσε αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια;
«'Ετσι όπως ήρθε μας πείραξε πάρα πολύ. Μας έδωσε αυτοπεποίθηση, αλλά
όση χαρά πήραμε άλλη τόση πίκρα και λύπη πήραμε, μη σου πω και
περισσότερη».
'Εντι ντα Σίλβα: «'Aνοδος; Το πιστεύουμε!»
O Eντι ντα Σίλβα είναι ο πλέον έμπειρος ποδοσφαιριστής του εθνικού, το
μυαλό εντός αγωνιστικού χώρου και ο παίκτης ο οποίος ανάγκασε την AEK
να παίξει επαναληπτικό με τους Πειραιώτες για την πρόκριση στα
προημιτελικά του κυπέλλου...
O Βραζιλιάνος, ο οποίος όντας χρόνια στην Ελλάδα γνωρίζει πρόσωπα και
πράγματα σαν να ήταν συμπατριώτης μας, μίλησε για την πικρία από τον
αποκλεισμό, εξέφρασε όμως παράλληλα την πεποίθησή του ότι ο Εθνικός
μπορεί να φτάσει στην άνοδο...
- Φτάσατε πιο κοντά από ποτέ σε μία σπουδαία πρόκριση επί μίας
μεγάλης ομάδας. Πώς είναι το συναίσθημα; Ιδίως έτσι όπως πήγε το
παιχνίδι, ως τα πέναλτι...
«Είμαστε πολύ πικραμένοι. Ξέρουμε όλοι πόσο μεγάλη σε όνομα και
παίκτες είναι η AEK. Δεχτήκαμε πολύ πίεση, αλλά και στα δύο παιχνίδια
δείξαμε τι μπορούμε να κάνουμε. Ως το τέλος διεκδικήσαμε τη νίκη,
προσπαθήσαμε πολύ, αλλά δεν τα καταφέραμε».
- Oλοι λένε ότι ο Εθνικός είναι εκείνος που κέρδισε τις εντυπώσεις,
που έκλεψε την παράσταση.
«Κανείς δεν περίμενε ότι εμείς θα μπορέσουμε έστω να την κοντράρουμε,
να πάμε τόσο καλά».
- Η περιπέτεια του κυπέλλου ολοκληρώθηκε. Και τώρα υπάρχει μπροστά
μόνο το πρωτάθλημα...
«O Εθνικός πάει καλά στο πρωτάθλημα και τώρα που τελείωσε και το
κύπελλο δεν βλέπουμε τίποτα άλλο. Είμαστε μέσα στην πρώτη τετράδα και
δείχνουμε συνεχώς βελτιωμένοι...».
- Το πιστεύετε ότι μπορείτε φέτος το κάτι παραπάνω; Και μιλάω
φυσικά για άνοδο...
«Ναι, όλα τα παιδιά το πιστεύουμε. Το έχουμε βαθιά χαραγμένο στο μυαλό
μας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε...».
- Αυτά τα δύο ματς κόντρα στην AEK πόσο ευεργετικά μπορούν να
αποδειχτούν, κυρίως στην ψυχολογία σας;
«Παρά την πικρία του αποκλεισμού με τον τρόπου που ήρθε, οι αγώνες
αυτοί μας γεμίζουν με περισσότερη αυτοπεποίθηση. 'Οπως και να έχει,
όμως, εμείς έχουμε μάθει να δουλεύουμε πολύ καθημερινά και να
βελτιωνόμαστε βδομάδα με τη βδομάδα».
«Πιο δυνατή και απ την αγάπη»
Η Προοδευτική δέχτηκε το πρώτο μήνυμα. Το 6-1 τον Αύγουστο στη Νίκαια
ήταν το προειδοποιητικό χτύπημα. Η πρόκριση επί της Καλλιθέας - το
Νοέμβρη στο Αιγάλεω - στα πέναλτι (1-1 κ.α. και παράταση) ήταν η
επιβεβαίωση.
Η ισοπαλία το Δεκέμβρη στο OAKA κόντρα στην AEK (1-1) έφερε την
αναγνώριση.
Και ο αποκλεισμός στα πέναλτι (1-1 κ.α και παράταση) τον Ιανουάριο από
την 'Ενωση ήταν η αποθέωση. 'Ενας θρίαμβος επί ομάδας Β' Εθνικής, τρία
ματς δίχως ήττα απέναντι σε ομάδες της Α' Εθνικής. 'Ολα σε ουδέτερα
γήπεδα...
Ο Εθνικός, ομάδα Γ' Εθνικής, πολίτης όμως πρώτης κατηγορίας στον
ελληνικό αθλητισμό, έκανε όλη την Ελλάδα να τον παραδεχτεί και να τον
χειροκροτήσει.
Βέβαια, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Οι «κυανόλευκοι» του Πειραιά έχουν
ποιότητα και στη Γ' Εθνική η διαφορά είναι αισθητή. 'Εστω κι αν δεν
απεικονίζεται απόλυτα στο βαθμολογικό πίνακα. 'Αλλωστε, ο Εθνικός δεν
έχει έδρα, παίζει πάντα σε ουδέτερο γήπεδο κι αυτό κοστίζει σε βάθος
χρόνου.
'Ομως ο Νίκος Γκουλής το παλεύει μαζί με τους παίκτες του. Ο Βοιωτός
τεχνικός διάλεξε το δύσκολο δρόμο, δημιούργησε ομάδα γεμάτη νιάτα και
ταλέντο, έδιωξε κάθε λογής μισθοφόρους και το αποτέλεσμα φαίνεται:
«Είναι απλά τα πράγματα: Το ποδόσφαιρο είναι δουλειά και όχι γενικώς
και αορίστως! Γι αυτό και λέμε πριν από κάθε παιχνίδι, πριν και από
αγώνες όπως αυτός με την AEK "παιδιά, να κάνουμε μέσα ό,τι κάνουμε
στην προπόνηση"» λέει ο Νίκος Γκουλής.
- Σας κολακεύει το γεγονός ότι όσοι βλέπουν τον Εθνικό χρόνια λένε
ότι αυτή η ομάδα είναι η καλύτερη που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια;
«ΜMε κολακεύει αυτό το σύνολο των ανθρώπων που υπάρχει εδώ. Τους
κολακεύει και τους γεμίζει ικανοποίηση και υποχρεώσεις συνάμα. Εγώ
μιλάω για το κομμάτι το δικό μας. Δεν θέλω να μπω και να εισέλθω σε
κανένα άλλο».
- 'Εχετε μιλήσει για τα προβλήματα του Εθνικού. Πείτε μας τα πιο
χαρακτηριστικά... Kαι για να καταλάβει ο κόσμος ποια είναι η δυσκολία.
«Δεν θέλω να μιλήσω, όχι γιατί φοβάμαι. Δεν φοβάμαι κανέναν και
τίποτα. Απλά δεν θέλω να μιλάω για αυτά τα πράγματα. Μόνο για το
αγωνιστικό θέλω να κάνω συζήτηση. Αλλά κάπου υπάρχουν όρια».
- Είναι σαν καμπανάκι κινδύνου αυτό;
«Δεν θέλω να μπω σε αυτή τη λογική. Αν θέλει να βοηθήσει κάποιος,
πρέπει να το κάνει από το δικό του μετερίζι. Υπάρχουν προβλήματα που
πρέπει να λυθούν. Αυτό είναι γεγονός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο
Εθνικός, εγώ το έλεγα από την αρχή, χτίζεται, διαμορφώνεται και
εξελίσσεται. Αποδεικνύεται όμως αυτό με το χρόνο. Και το αποδεικνύουμε
με τα έργα».
- Μέσα στο γήπεδο, όμως, όλα μοιάζουν υπέροχα...
«Τα αποδυτήρια είναι κάτι άλλο. Με εμπιστεύονται οι παίκτες και τους
εμπιστεύομαι. Και δεν υπάρχει πιο σημαντικό κομμάτι από την
εμπιστοσύνη. Πιστεύω ότι η εμπιστοσύνη είναι πιο δυνατή ακόμη και από
την αγάπη. Εγώ το έδειξα αν εμπιστεύομαι τα αποδυτήρια με πράξεις μου
και ανάλογα έχουν κάνει και οι παίκτες».
- Χώρια από το αγωνιστικό. Ο Εθνικός διαφημίστηκε μέσω του
Κυπέλλου. Αισθάνεστε ότι με αυτά που κάνετε έχετε βοηθήσει την ομάδα
για να μην «πεθάνει» και να θυμίζει κάτι από τα παλιά;
«Η ιστορία σαφώς είναι τεράστια και έχει ένα βάρος που αναγκάζει τον
άλλο να σκύβει. Αλλά η ιστορία δεν παίζει ποδόσφαιρο! Πρέπει να
είμαστε ψυχροί σε αυτόν τον τομέα. Εγώ αισθάνομαι σαν κρίκος της
αλυσίδας. 'Ενας μικρός κρίκος. Δεν θέλω να λέω "εγώ"! Είμαι ένας
κρίκος της τεράστιας αλυσίδας που λέγεται Εθνικός».
«Περιμένουμε απαντήσεις»
Ο κόσμος του Εθνικού δεν επαναπαύεται ποτέ και ζητά μεταγραφές. 'Αλλωστε
και ο Νίκος Γκουλής θέλει παίκτες. 'Αλλωστε ξέρει καλύτερα από τον
καθένα να ανακαλύπτει... λαβράκια.
- Kινήσεις ενίσχυσης θα γίνουν τώρα τον Γενάρη;
«'Εχουν γίνει κάποιες κινήσεις. Ο πρόεδρος έχει μιλήσει με πάρα
πολλούς παίκτες και περιμένει απαντήσεις».
- Πώς έχεις καταφέρει και έχεις φέρει τόσους καλούς ξένους;
Nταμιάνο, Mοράλες, Πετρόφ, Kαρακάνοφ, Πρίπου... Πώς τους βρήκες;
«Μόνος μου. Απλώς στον Εθνικό παρακολουθούμε τους παίκτες. Πήγα στην
Oυρουγουάη το καλοκαίρι, τους είδα και τους πήρα».
- Στην αρχή της σεζόν οι πιο πολλοί πίστευαν ότι ο Εθνικός δεν θα
κάνει τίποτα. Mε τις φυγές παικτών, με τις μεταγραφές που έγιναν. Εσύ
τους έλεγες υπομονή. Και παράλληλα στον μόνο που ήλπιζαν όλοι ήταν ο
Γκουλής. Θεωρείς ότι τους δικαιώνεις;
«Εντάξει, ήρθαν κάποιοι παίκτες τους οποίους ο κόσμος δεν ήξερε και
έτσι υπήρχε κάποια ανησυχία. Τους ήξερα εγώ όμως! Εκεί είναι η
διαφορά. Καλύτερα να σου μουρμουράνε το καλοκαίρι και να σε
χειροκροτούν τα Χριστούγεννα, παρά το αντίθετο!».
|
|
|
